اگه گریه نباشه دق می‌کنه

گاهی وقتا دل من پر می‌زنه، پر می‌زنه
می‌ره تهرون خونه‌مون سر می‌زنه، سر می‌زنه

می‌ره با خاطره‌هاش حال می‌کنه
برمی‌گرده دوباره در می‌زنه

می‌گه اون شهر شما خوب جایی بود
خونه‌تون هنوز پر از زیبایی بود

گلی که کاشتی تو باغچه‌ست هنوزم
عکس تو بر سر تاقچه‌ست هنوزم

اما مادر، دو تا چشماش به دره
که عزیزش هنوزم در سفره

شبا وقتی به چشاش خواب نمی‌ره
حافظ‌و برمی‌داره فال می‌گیره

تعدادی از ره‌گذران این وبلاگ با جست‌وجوی جمله «گاهی وقتا دل من پر می‌زنه» به این جا می‌رسند که به در بسته هم می‌خوردند. برای آن که اینان با دست خالی از این جا نروند و بیش‌تر برای دل خودم پیوند دریافت این ترانه را می‌گذارم.
شعر از «هادی خ‌رس‌ن‌دی» است و سه‌چهار نفری خوانده‌اندش ولی اصل ترانه با صدای «منوچهر سخایی» است.

دانلود ترانه «گاهی وقتا دل من پر می‌زنه»

گاهی وقتا که هوایی می‌شه دل
خسته از رنج جدایی می‌شه دل

باز سر درددل‌و باز می‌کنه
در پی عقده‌گشایی می‌شه دل

گریه رو سر می‌ده هق‌هق می‌کنه
اگه گریه نباشه دق می‌کنه

وقتی خوب چشمام‌و پرآب می‌کنه
لالائی می‌گه من‌و خواب می‌کنه

تو خوابم مادره چشماش به دره
که عزیزش هنوزم در سفره

چرا ترانه‌هایی را که از غم فراق خانه می‌نالند دوست دارم؟
شاید به دلیل این دوری دوازده ساله از خانه که همیشه در رفت و برگشتم و انگار حالا حالاها تمامی ندارد.