بوداپست اطوارهای طغیانگری نوجوانی را کنار گذاشته ولی آرمانگراییهایش را نه. کولهاش را که باز کنید پر است از کتاب، ولی هنوز میانشان مجلدهای شعر و گزینگویههای آبکی هم پیدا میشود.
با آرایش مخالف است ولی در گزینش بهظاهر علیالسویهی لباسهایش سلیقهای برآمده از ذکاوت به چشم میخورد؛ موهایش به خاطر وسواسش به تمیزی همیشه بوی شامپو میدهند ولی نه در حوصلهاش میگنجد که عطر بزند و نه بوی سیگارش میگذارد بوی دیگری حس کنید.