آرزوها مثل پیراهنهای ویترین فروشگاهها هستند؛ به نظر زیبا میرسند، ولی گاهی اندازهات نیستند. بعضی بیش از حد کوچکند و برخی بیش از حد بزرگ.
خوشبختانه مادرم به من خیاطی یاد داد و حالا آرزوهایم هم میتوانند اندازهام شوند؛ دقیقاً عین پیراهنها.
چیزهایی که ما را تعریف میکنند، به ندرت انتخاب خودمان هستند.