برای آدم نوستالژیک و خاطرهبازی مثل من، عجیب است که دوست ندارم برای یک لحظه هم که شده به گذشته برگردم. فرقی ندارد که کودکی باشد یا نوجوانی و جوانی و حتا یک ماه پیش. حتا شادترین و خوشترین لحظات.
اگر به زور هم مرا به دوران گذشته برگردانند همان مسیر سپری شده را میروم به همراه انجام یک کار دیگر:
گناهانی که دوست داشتم و نکردم.
نتونستم بقیه ی مطالبت رو بخونم ولی همین یه مورد کافی بود که وایسم و یه احوالی ازت بپرسم - البته یه جورایی هم با این نکته ای که گفتی موافقم - تنها و غریبم و بی کس و کار توی غربت زندگی میکنم اما لحظه ای از گذشته م پشیمون نیستم و به قول تو اگه برگردم به عقب شدت این اشتباهاتم رو بیشتر میکنم چون امکان داره منو زودتر به مقصود برسونه - برقرار باشی
اینو پایه ام