از کار برمیگردم. در اتاق را میبندم. چراغ را خاموش میکنم. روی تخت دراز میکشم. پخش موسیقی همراهم را راه میاندازم. چشمانم را میبندم تا ساعتی استراحت کنند. هنوز کار دارم باهاشان.
کتابهای نخوانده و فیلمهای ندیده بسیاری مانده که باید ببینم و مهمتر از همه، روی ماه کسانی که هرچه ببینی، باز کم دیدهای.
ولی به نظر من خوبه آدم یه مدت روح* ماه بعضی عزیزان رو نبینه... هم تکراری نمیشن، هم بالاخره ما هم میفهمیم این دلتنگی که مردم میگن دقیقا چیه...